Το
Βουργαρέλι
Το
Βουργαρέλι
είναι ένα από
τα μεγαλύτερα
χωριά της
ορεινής Άρτας
και απέχει 58 χιλ.
από την
πρωτεύουσα του
νομού.
Βρίσκεται στη
νότια πλευρά
των Τζουμέρκων,
σε υψόμετρο 800 περίπου μέτρων, ανάμεσα σε δύο
ελατοσκέπαστες
λοφοσειρές, του
Προφήτη Ηλία
ανατολικά και
της Ομαλής
δυτικά, που το
προστατεύουν
σαν φυσική
αγκαλιά.
Ένα χωριό
εξαιρετικά
ευνοημένο από
την ίδια τη
φύση. Με το
πράσινο των
δέντρων σε όλες
του τις
αποχρώσεις
να κυριαρχεί.
Τα άφθονα
τρεχούμενα
νερά να
καταλήγουν σε
δύο ποτάμια
στις άκρες του
χωριού.
Τα πέτρινα
σπίτια με τις
κεραμοσκεπές.
Το άνοιγμα
του ορίζοντα,.
Πιθανότερη
εκδοχή για το
όνομα του
χωριού είναι
ότι στο μέρος
αυτό, που πριν
κατοικηθεί
υπήρχε πυκνό
δάσος, δούλευε
ένας υλοτόμος
που λεγόταν
Βουργαρέλης.
Έτσι όσοι
χρειάζονταν
από τους γύρω
οικισμούς
ξυλεία
πήγαιναν στου
Βουργαρέλη.
Να σημειωθεί
ότι για 30 χρόνια
(1950-1980) το
χωριό
μετονομάστηκε
σε Δροσοπηγή. Ο
ερευνητής-δάσκαλος
Γεώργιος
Παπαδημητρίου
υποστήριζε πως
τα πρώτα σπίτια
χτίστηκαν γύρω
στα 1600-1630 και οι
πρώτοι
κάτοικοι
προήλθαν από
τους γύρω
συνοικισμούς.
Μετά την
απελευθέρωση
της περιοχής
της
Άρτας από
τους Τούρκους,
το 1881,
δημιουργήθηκε
ο Δήμος
Θεοδωρίας με
έδρα το
Βουργαρέλι.
Το 1912 με την
κατάργηση των
Δήμων έγινε η
κοινότητα
Βουργαρελίου,
για να
ξαναγίνει το 1998 η
έδρα του Δήμου
Αθαμανίας.
Το Βουργαρέλι
υπήρξε
κεφαλοχώρι της
περιοχής με
σχολεία,
ανθρώπους
σπουδαγμένους,
δημόσιες
υπηρεσίες,
πλούσια
κοινωνική και
πνευματική ζωή.
Τα δύσκολα
χρόνια της
κατοχής
σημάδεψαν και
το χωριό μας. Οι
Γερμανοί
κατακτητές με
τις βόμβες τον
Μάιο του 1943 και τη
φωτιά τον
Οκτώβριο του
ίδιου χρόνου,
κατάστρεψαν το
μεγαλύτερο
μέρος του
χωριού και
έσπειραν το
θάνατο. Οι
Βουργαρελιώτες
ξανάχτισαν τα
σπίτια και
στήσανε τη ζωή
τους από την
αρχή. Η
εσωτερική
μετανάστευση
στη δεκαετία
του ‘60
αποδυνάμωσε το
χωριό μας, όπως
και όλη την
Ελληνική
ύπαιθρο. Τα
τελευταία
χρόνια όμως
γίνονται νέες
προσπάθειες με
ενθαρρυντικά
αποτελέσματα.
Είναι και πάλι
ένα ζωντανό
χωριό με
προοπτική
ανάπτυξης και
καινούργιες
δραστηριότητες.